Leturo(-redoun)
Hainardia cylindrica
Poaceae Graminaceae
Nom en français : Lepture cylindrique.
Descripcioun :Lou leturo-redoun trachis dins li pelouso e li terro argielouso, de cop que i'a salado. L'espigo, de 5 à 25 cm, èi redouno en cilindre, mai o mens enarcado ; caup de 10 à 45 espigueto encastado. Apoudèn que s'atrobo uno souleto glumo (de 5 à 8,5 mm) pèr espigueto, au contro di planto dóu gènre proche Parapholis, que n'an dos. Quicha çai-souto sus la flècho de coumparesoun pèr vèire.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 5 à 35 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Hainardia
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 5 à 25 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 100 m
Aparado : Noun
Mai à jun
Liò : Tepiero umido l'ivèr
- Argielo
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Eurimediterrano
Ref. sc. : Hainardia cylindrica (Willd.) Greuter, 1967
(= Lepturus cylindricus (Willd.) Trin., 1820 )
Esparset(-coucha)
Onobrychis supina
Fabaceae Leguminosae
Noms en français : Sainfoin couché, Esparcette couchée.
Descripcioun :Esparset proun coumun que rebalo au sòu e que se recounèis à sis estendard mai long que li carèno. Li flour soun roso veinado de rouge. Li fru porton de pouncho mai o mens longo.
Usanço :Es uno bono erbo pèr la pasturo.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Onobrychis
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 1200 m
Aparado : Noun
Liò : Colo
- Tepiero seco
- Basso mountagno
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Onobrychis supina (Chaix ex Vill.) DC., 1805